Daar hebben ze verschillende methodes voor. Er is een levendige handel in bestanden met adressen, zodat adressen soms jarenlang bespamd blijven, ook al bestaan ze niet langer. Daarnaast ‘oogsten’ spammers vaak adressen in nieuwsgroepen en webfora. Vooral adressen op websites blijken een willige prooi.

De eigenaar van een e-mailadres moet expliciet en aantoonbaar toestemming hebben gegeven voor het ontvangen van e-mail van een bepaalde mailinglist. Deze toestemming is niet overdraagbaar.

Dat is betrouwbaar te verifiëren door gebruik te maken van ‘confirmed opt-in’. Na aanmelding krijgt de houder van het e-mail adres een verzoek om bevestiging opgestuurd, met daarin de vraag of hij zich daadwerkelijk wil aanmelden voor de mailinglist (of voor een nieuwsbrief of iets dergelijks). Indien de houder van het bewuste e-mailadres geen bevestiging terugstuurt, moet er vanuit gegaan worden dat iemand anders dat adres heeft opgegeven (of dat de houder zich heeft bedacht). Indien de houder van dat e-mailadres de vraag bevestigt, geeft hij expliciet aan dat hij toestemt met de ontvangst van emails via die mailinglist.

Systemen die ‘confirmed opt-in’ op de juiste manier implementeren, gebruiken niet te raden codes in het verzoek tot bevestiging. Alleen met die code kan de bevestiging definitief gemaakt worden. Dat heeft als voordeel dat derden de bevestiging niet kunnen vervalsen.

Omdat de verzender ook moet kunnen aantonen dat de ontvanger toestemming heeft verleend, dient het systeem de verzoeken tot bevestiging en de gemaakte bevestigingen op te slaan (‘loggen’), zodat desgevraagd die toestemming kan worden aangetoond. Dat is van belang op het moment dat ontvanger en verzender van mening verschillen over het ‘gevraagde’ karakter van de mailing (bijvoorbeeld als de ontvanger de mailing als ongewenst beschouwt, en daarom als spam bestempelt).

Iedere blacklist hanteert haar eigen maatstaven om een IP-adres of range op haar lijst te plaatsen. Deze criteria staan (bijna) altijd omschreven op de website van de desbetreffende blacklist.

Op een blacklist staan wil niet direct zeggen dat u een ‘gemene spammert’ bent. Sommige blacklists zijn behoorlijk agressief en blokkeren een hele serie naast elkaar liggende IP-adressen, terwijl de spam maar van een paar van de IP-adressen verstuurd is. De reden daarvoor is simpel: de mensen die die blacklists gebruiken willen geen e-mail aannemen van providers die niet goed tegen spam optreden. Niet uw IP wordt geblokkeerd, maar alle IP-adressen van uw provider. Het kan dus zijn dat uw ‘buurman op het net’ de bron van spam was.

Het kan ook zo zijn dat er via uw IP-adres een spamrun heeft gelopen zonder dat u dat wist. Dat kan gebeuren als uw computer per ongeluk een open proxy is of als uw computer besmet is met een vervelend virus. Uw computer is dan de bron van spam geweest en men heeft besloten om ervoor te zorgen dat uw IP-adres geblockt werd om verdere overlast te voorkomen.

Daarnaast is het natuurlijk mogelijk dat u mailings heeft verstuurd waarvan de ontvangers deze bij de betreffende blacklist als spam hebben aangemeld. Dat kunt u in de toekomst voorkomen door uw adressenbestand op basis van ‘confirmed opt-in’ op te bouwen. Zie Hoe moet het dan wel? Wat is confirmed opt-in?

Hoe verder te handelen om van een blacklist verwijderd te worden kunt u over het algemeen op de site van de betreffende blacklist vinden. Net als de maatstaven om erop geplaatst te worden zijn er gradaties in de moeite die u moet nemen om er vanaf te komen. Wij kunnen daar geen rol in spelen.

Om te onderzoeken of u op meerdere blacklists bent vermeld kunt u op de volgende site kijken of uw IP-adres op een of meerdere blacklists staat. U vult daarbij uiteraard uw eigen IP-adres in.

Nee, ook voor een goed doel mag je niet spammen, want spam blijft spam. Bovendien, wat u een goed doel vindt (een oproep voor een demonstratie of het zetten van een handtekening) vindt een ander een ongewenste politieke uiting.

Sommige organisaties hebben met spam hun eigen glazen ingegooid. Human Rights Watch – een buitengewoon eerzame instantie die uitzoekt hoe het met de mensenrechten in de wereld staat – heeft geregeld gespamd en staat daardoor nu op verschillende blacklists. Het akelige effect daarvan is dat zelfs mensen die zich abonneren op de nieuwsbrief van HRW, die niet meer kunnen krijgen: de verzender staat immers als spammer te boek en wordt daarom door velen geweigerd.

Natuurlijk wel, mits u zich aan de regels houdt. Bedenk dat als u die regels schendt, u de mensen die u wilt trekken, alleen maar voor het hoofd stoot en u illegaal handelt want u mag geen spam sturen volgens de wet en dit u op een hoge boete kan komen te staan. Lees daar hier meer over.

Ja, daar ziet het wel naar uit.

De kans dat u bij gebruik van die adressenlijst ongevraagde e-mail in bulk zal versturen is erg groot. Daarmee zou u voldoen aan de twee criteria die spam definiëren en is een vermelding de zwarte lijst met spammers de twijfelachtige eer die u ten deel zal vallen.

U zal er zorg voor moeten dragen dat uw adressenbestand wel confirmed opt-in wordt. Dat kunt u bijvoorbeeld doen door alle adressen waarvoor u de toestemming niet heeft, te verwijderen. Dat kan uiteraard alleen als u zelf, bij de opbouw van het adressenbestand, onderscheid heeft gemaakt tussen de adressen die via de confirmed opt-in methode hebt verkregen en de adressen die u op een andere wijze hebt verkregen.

Is een adres in uw bestand niet verkregen via confirmed opt in, dan rest er niet veel meer dan inderdaad helemaal opnieuw te beginnen. Wanneer u ervoor kiest om dat te doen door de lijst nog een keer te gebruiken en in die mail te vragen om de toestemming, dan loopt u nog steeds het risico op een vermelding op onze website omdat ook die mailing zou voldoen aan onze criteria.

Bovendien, loopt u ook de kans dat u een overtreding van de Telecommunicatiewet maakt. De ACM waarschuwt u daar dan ook voor.

De Nederlandse wetgeving wat betreft spam vindt u hier:
http://wetten.overheid.nl/jci1.3:c:BWBR0009950&hoofdstuk=11&paragraaf=11.1&artikel=11.7&z=2017-07-01&g=2017-07-01

Omdat niet iedereen er last van heeft. Sterker: sommige mensen profiteren van spam. Providers krijgen van telefoonmaatschappijen een percentage van de inbelkosten die hun klanten maken, en sommige providers kan het weinig schelen waarvoor de klanten inbellen: als ze inbellen om te spammen, des te beter, want dat levert een aardige telefoonrekening op – en dus een aardig percentage voor de provider.

Bedrijven hebben vaak op korte termijn baat bij spam: het levert ze altijd wel een paar klanten op, en spammen is en blijft goedkoper dan een advertentie in de krant of op tv. Wat zulke bedrijven vergeten, is de schade die spam aan hun imago toebrengt.

Marketingbureaus verdienen ook aan spam. Ze beloven bedrijven gouden bergen en laten zich daar royaal voor betalen. “We zullen zorgen voor een massale campagne, we zullen minstens honderdduizend exemplaren versturen, en nee hoor, u hoeft niet bang te zijn: ons adressenbestand is heel zorgvuldig samengesteld.”.

Iets dergelijks heeft AbFab ook aan NRC Handelsblad beloofd. Dat leek de krant wel wat. Totdat bleek dat AbFab simpelweg half Nederland bespamde met NRC-reclame, dat sommige mensen de bewuste advertentie meermalen ontvingen, dat bestaande abonnees massaal óók werden bespamd, en dat zelfs adressen waar duidelijk geen mens achter schuilgaat (zoals maildaemons en listservers) NRC-spam te verstouwen kregen. NRC Handelsblad schok zich een hoedje en bood meteen haar excuses aan. Maar het kwaad was al geschied. En AbFab kreeg vermoedelijk een fors bedrag voor deze mislukte campagne. (Later liep het nog heel slecht met AbFab af.)

“SPAM” is een merknaam uit de voedselbranche: het is ingeblikte ham, vergelijkbaar met het Nederlandse Smac (je weet wel, dat spul dat je moeder vroeger in dobbelsteentjes sneed en dan door de macaroni deed). Monthy Python maakte er in de jaren zeventig een hilarische sketch over: een echtpaar dat in een restaurant iets wilde eten en alles kon krijgen, mits met spam erin. Als een groep Vikingen in het restaurant steeds harder om SPAM gaat roepen, wordt iedere conversatie door andere gasten onmogelijk. Vandaar de analogie.

Die twee connotaties – mechanisch geproduceerd en het wordt je door de strot geduwd – maken spameen perfecte metafoor voor ongevraagde massamail.

Echt op grote schaal bekend werd het begrip spam nadat in april 1994 de advocaten Laurence Canter en Martha Siegel in meer dan 6.000 nieuwsgroepen een advertentie hadden geplaatst. De advertentie ging over de toen op handen zijnde loterij waarbij door 50.000 mensen een Green Card (een permanente verblijfsvergunning voor Amerika) gewonnen kon worden. De advocaten boden hun diensten aan bij het invullen van het formulier waarmee aan de loterij kon worden deelgenomen.

Over hun campagne schreven de advocaten het boek “How to Make a Fortune on the Information Superhighway: Everyone’s Guerrilla Guide to Marketing on the Internet and Other On-Line Services.”

Ten eerste omdat deze veelal illegaal verkregen zijn en ten tweede; u overtreed de wet en kunt een flinke boete krijgen wanneer u deze e-mail adressen gebruikt. Dat zou allemaal al genoeg reden moeten zijn, nog niet overtuigd? Hieronder leest u waarom het buiten de bovenste argumenten een slecht idee is.

Een belangrijk onderdeel van een maillijst is het adressenbestand. U doet er goed aan dit met de nodige zorgvuldigheid op te bouwen. Het kopen van een bestand met adressen is niet zorgvuldig. De bestand bevatten vaak adressen die verzameld zijn door websites of nieuwsgroepen af te struinen met speciale programma’s. Of ze zijn gewoon verzonnen. De kwaliteit van deze bestand is zeer slecht te noemen. Zelfs als de verkoper zegt u kwaliteit te verkopen is het niet verstandig op het aanbod in te gaan.

U dient gebruikt te maken van confirmed opt-in: de houders van de adressen in uw bestand dienen u expliciet en aantoonbaar toestemming hebben gegeven. Die toestemming is niet overdraagbaar. Indien u een adressenbestand koopt, hebben de houders u die toestemming niet gegeven. In het geval van een dispuut kunt u het bovendien ook niet aantonen.

Tenslotte overtreed u privacywetgeving met de aankoop en het gebruik van een dergelijk bestand. In sommige gevallen kunnen e-mailadressen als persoonsgegevens aangemerkt worden en zijn de regels van de Wet Bescherming Persoonsgegevens van toepassing.

Hoe u dan wel aan uw adressen komt? Via bijvoorbeeld uw website kunt u uw bezoekers de mogelijkheid bieden om zich in te schrijven voor uw e-mail-nieuwsbrief. Ook kunt u via reclame in reguliere media wijzen op uw maillinglist. Uiteraard blijft ‘confirmed opt-in’ onverkort een vereiste.

Reclame per e-mail is geen enkel probleem indien de ontvanger daar expliciet om heeft gevraagd, de wetgeving verbied het zelfs om reclame per e-mail te sturen wanneer hier niet om is gevraagd. Doet men dit toch dan wordt er vaak wel een mogelijkheid geboden aan de om zich uit te schrijven voor de ontvangst van verdere e-mails. Dat principe heet opt-out en het is zeer ineffectief. Waarom?

Opt-out is onbetrouwbaar

Bij opt-out kan iedereen een ander inschrijven. Sterker, bij opt-out kan ook de spammer zelf iemand inschrijven. Dat zulks zeer regelmatig gebeurt bewijzen de talloze spams op deze pagina’s.

Als je na het ontvangen van een spam via opt-out aangeeft voortaan geen mail van dat bedrijf te willen ontvangen, is er geen garantie dat je adres daadwerkelijk wordt uitgeschreven. Sommige spammers gebruiken zo’n uitschrijving slechts als bevestiging dat het adres actief gelezen wordt. Zulke adressen zijn voor spammers extra interessant en door die bevestiging wordt het adres derhalve alleen maar waardevoller voor hen. Oneerlijke spammers kunnen ervoor kiezen dat adres later opnieuw spam toe te sturen, of zelfs om het adres op een cd te branden en het aan anderen te verkopen.

Soms ook verkiezen bedrijven het te geloven dat zo’n uitschrijving niet serieus is, getuige de enigsins paranoïde reactie van provider Ladot op een klacht van Spamvrij.nl over een van Ladots abonnees:

“Iemand kan zich afmelden met een carbon copy naar ons, vervolgens zich weer aanmelden, een bulkmail ontvangen en klagen bij Ladot van: “jullie hebben een carbon copy van ons gehad dat we geen mail wilden hebben en hebben deze nu toch ontvangen dus treedt hier tegen op” Vervolgens belt Ladot de [spammende] klant die weer zegt “ja maar het betreffende mail adres heeft aangegeven wel mail te willen ontvangen”. Hoe kan Ladot dit controleren?”

Opt-out is ongewenst

Opt-out dwingt de ontvanger om actie te ondernemen. Die actie zou ertoe moeten leiden dat de ontvanger voortaan verschoond blijft van e-mail waar hij überhaupt al niet om gevraagd had. Met de vloed aan spam die tegenwoordig wordt verstuurd, is uitschrijven een tijdrovende zaak geworden.

Opt-out is onmogelijk

Al zou je je willen uitschrijven: het kán lang niet altijd. Vaak is het moeilijk of onmogelijk te achterhalen naar welk adres de spam precies is verzonden; spam wordt vaak als BCC verstuurd, en niet altijd blijkt uit de headers naar welk adres. En het is uiteraard onmogelijk om een adres uit te schrijven, als je niet weet om welk adres het gaat.

Mensen die een eigen domein hebben, ontvangen daarnaast geregeld spam voor niet-bestaande adressen; bij ontstentenis van een werkend adres komt die spam dan terecht op het postmaster adres. Niet bestaande adressen kunnen uiteraard niet worden afgemeld, en wat nog lastiger is: spammers kunnen meer en sneller adressen verzinnen dan jij ze kunt afmelden.

Opt-out is onlogisch

Tenslotte is opt-out zeer onlogisch. Want waarom zou je je voor iets moeten uitschrijven waar je je ook niet voor hebt ingeschreven?

Voor de ontvangers:

Spam komt ongevraagd in je mailbox. Veel mensen vinden het bepaald onprettig steeds maar weer die advertenties te moeten ontvangen: een mailbox wordt immers als iets heel persoonlijks gezien, en nu blijkt daar allerlei troep in te komen. Daarnaast is het bijzonder ergerlijk dat je mailbox volloopt met ongevraagde post: je andere e-mail raakt erdoor ondergesneeuwd.

Spam schaalt ook niet. Een enkele ongevraagde e-mail van een enkel bedrijf valt in een mailbox op en is voor een gebruiker goed te lezen en te verwerken, maar bij een grote hoeveelheid mailings is dat niet langer het geval. Als de mailings van vele honderden of duizenden bedrijven in een mailbox terechtkomen, zal de mailing niet meer opvallen en wordt het opschonen van de mailbox voor de gebruiker een last.

Voor mensen die moeten inbellen of die hun e-mail ontvangen of bekijken via mobiel internet is spam duur: zij moeten betalen voor de ongevraagde mail die ze moeten downloaden.

Spam is niet per definitie vervelende mail. Sporadisch tref je er ook wel iets in dat je inderdaad wilde lezen, maar die uitzondering kan nooit een vrijbrief vormen om de mailbox te vullen met verder ongewenste rotzooi.

Voor abonnees:

Soms komt ook echte post niet door vanwege spam. Providers blokkeren e-mail van beruchte spambronnen geregeld. Heeft iemand in alle onschuld juist die provider gekozen, dan komt zijn e-mail niet overal aan.

De providers die de spam moeten verwerken, zie ook verderop, kunnen dat ook niet zonder extra investeringen te doen. Die extra investeringen worden uiteraard verrekend in de abonnementsprijs die een abonnee betaald voor zijn internetaansluiting (en voor het afleveren van e-mail). Als abonnee draag je dus – onbedoeld – bij in de aflevering van al die spam.

Niet alleen de particuliere abonnees hebben last van spam, ook de zakelijke. Met het van kracht worden van de nieuwe Telecommunicatiewet zijn consumenten wettelijk beschermd tegen spam, zakelijk adressen mogen gewoon nog bespammed worden. De meeste bedrijven gebruiken info@ en sales@ als standaard adres voor het eerste contact met potentiele klanten. En omdat die adressen meestal wel werken, sturen spammers hun spam vaak daar naar toe – waarmee die adressen weer overspoeld worden door spam.

Een bedrijf als Pfizer heeft het nog lastiger, ook hun uitgaande e-mail komt niet altijd overal aan. Als zij met andere bedrijven over hun bekendste product, Viagra, moeten e-mailen komt de e-mail meestal niet aan. De ontvangende partijen – of hun providers – filteren de e-mail te riogoreus waardoor deze niet meer aankomt. Pfizer is daardoor gedwongen het soms over knuffelbeertjes te hebben als ze hun eigen medische product bedoelen.

Voor providers:

Voor providers wordt spam een steeds groter probleem. Een spamrun (een serie spams) bestaat gewoonlijk uit tienduizenden e-mailtjes die er achter elkaar uit worden gepompt. Mailservers raken zodoende overbelast, waardoor gewone, legitieme e-mail vertraagd of verstoord raakt, wat vervolgens weer klachten van klanten met zich meebrengt.

Omdat spams lang niet altijd eenvoudig te onderscheiden zijn van normale e-mail, moet alle e-mail (dus ook de spam) worden verwerkt om er voor te zorgen dat de normale e-mail de geadresseerde bereikt. Een provider kan dus niets anders doen dan zoveel servers inzetten als nodig zijn om alle e-mail, inclusief de spam, te kunnen afleveren.

Zonder spam zouden mailservers aanzienlijk minder zwaar of minder in aantal hoeven zijn. Met andere woorden: spam maakt e-mailverkeer lastiger en duurder. De vervuiler is hier helaas niet degene die betaalt. Het zijn de klanten van providers die betalen voor de overlast die spam veroorzaakt.

Bijkomende problemen

Veel spammers maken tegenwoordig gebruik van open proxies, waarbij de spammer de computer van een onschuldige gebruikt voor de verzending van spam. Om deze open proxies moedwillig te creeren werken spammers samen met virusschrijvers: niet alleen is de computer dan besmet door een virus, maar wordt bovendien de computer “open gezet” voor spammers. Omdat virussen zeer vaak per e-mail worden verspreid levert dat een verdere beslasting op.

En ook: om lokale virusbesmettingen (en daarmee potentiele spambronnen) tegen te gaan en spammers die hun netwerk misbruiken moeten providers mensen in dienst hebben die hun klanten voorlichten. Ook dat kost geld en ook dat wordt zonder twijfel verrekend in de prijs die een abonnee betaald.

Daarnaast vragen abonnees steeds nadrukkelijker om spamfilters: ze willen dat hun provider aan hen de mogelijkheid geeft hun e-mail op voorhand te laten filteren op spam, zodat zijzelf ervan verschoond blijven. Voor providers is dat een ingewikkelde en kostbare onderneming, die zeer veel aandacht en nauwkeurigheid vergt (gebruikers worden immers ook boos als legitieme mail niet wordt doorgelaten) en bovendien ook zeer veel machinekracht vergt.

Ons kind en hun badwater…

Als spam in deze mate blijft toenemen, raakt het hele medium op den duur onbruikbaar. Nu vinden wij het geen ramp als e-mail marketeers de pas wordt afgesneden, maar op deze manier gooien ze ons kind met hun badwater weg. E-mail is een prachtig medium, en dat wilden we graag zo houden.

Zoals aangegeven in “Waarom heet spam spam? is ‘SPAM’ een merknaam uit de voedselbranche.

De term ‘SPAM’ is een merknaam van Hormel. Op de officiele SPAM website van Hormel leggen zij uit dat ze geen bezwaar hebben tegen het gebruik van de term spam als benaming voor ongevraagde bulk e-mail. Ze verbinden er echter wel een voorwaarde aan: wie het over het ongevraagde bulk e-mail heeft, schrijft het in kleine letters (‘spam’ dus). Het woord ‘SPAM’ is gereserveerd voor het ingeblikte vlees dat Hormel verkoopt.

“We do not object to use of this slang term to describe UCE, although we do object to the use of the word “spam” as a trademark and to the use of our product image in association with that term. Also, if the term is to be used, it should be used in all lower-case letters to distinguish it from our trademark SPAM, which should be used with all uppercase letters.”

Omdat we dat graag respecteren, is het gebruik van ‘SPAM’ om ongevraagde bulk e-mail aan te duiden zeer ongewenst.

Netjes gezegd: het beleid van providers op het punt van spam wisselt soms sterk.

Web://Xtra is het belangrijkste dat het anti-spambeleid effectief is, we doen er dan ook alles aan om spam vanaf onze servers te voorkomen. Dat betekent dat een spammer nooit lang van het netwerk van die provider gebruik kan maken. Als een klant spam verstuurt moet een provider snel ingrijpen. Idealiter probeert de provider de klant dan ook op te voeden door goed uit te leggen wat het probleem van spam is.

U doet er goed aan een provider te kiezen met een goed anti-spam beleid. Behalve dat u er daarmee voor zorgt dat bedrijven met een slecht beleid niet beloond worden, loopt u bij een provider met een slecht anti-spambeleid het risico dat u de diensten die u van die provider afneemt, niet goed kunt gebruiken omdat bijvoorbeeld de IP-adressen van zo’n provider bij andere providers gefilterd worden.

Voor gebruikers is de andere kant natuurlijk ook belangrijk: hoeveel doet de provider om de inkomende stroom spam te beperken? Welke mogelijkheden biedt de provider om de overlast van spam voor haar gebruikers te minimaliseren? En: welke vrijheden heb ik daarbij als klant?

Om providers te kunnen beoordelen op hun beleid inzake spam zouden onder meer deze punten bekeken moeten worden:

1. Heeft de provider een actief beleid bij het ingrijpen tegen spam verstuurd vanaf hun eigen netwerk? Een indicatie (en niet meer dan dat!) daarvan is de status die een provider is toegekend op onze website.
2. Een andere indicatie is hun open relay- en open proxy beleid. In hoeverre staan zij dus toe dat IP-adressen behorend bij hun IP-bereik kwetsbaar zijn voor misbruik. Als een open relay of proxy bekend zijn, hoe snel grijpt de provider in en welke actie wordt ondernomen?
3. Ook niet onbelangrijk is de houding die de provider aanneemt ten opzichte van virusverspreiding. Sommige virussen verspreiden zich om zwakke plekken te ontdekken of te creëren op systemen waar die zwakke plekken vervolgens weer misbruikt kunnen worden om (andere) spam te versturen.

Gebruikers zullen er veel baat hebben als een provider ook mogelijkheden biedt om de inkomende stroom spam te beperken. Daarbij kan gekeken worden naar de filtering die een provider aanbiedt en met welke vrijheid dat gebeurt.

1. Gebruikt de provider filtering en zo ja, welk type? Het is namelijk mogelijk e-mail te scannen en vervolgens te filteren op onder andere de volgende onderdelen: afzender-adres, afzender-domein, afzender-IP-adres en gebruikte woorden in de subject en / of body. De verschillende filters hebben elk hun eigen kenmerken en daarmee ook hun eigen voor- en nadelen. Er is geen specifiek filter aan te wijzen die elke provider zou moeten hebben.

   De ene provider beslist voor u welke mail als spam wordt gefilterd terwijl u bij de andere provider meer vrijheid heeft in het kiezen van de mogelijkheden van filtering en zelfs of er gefilterd moet worden. Wij raden u aan te kiezen voor providers die u de vrijheid geven zelf te kiezen of en welke filters gebruikt worden.

2. Virusfiltering gaat op ongeveer gelijke wijze als spamfiltering, hierbij komen meestal als extra criterium nog attachments en hun kenmerken.

Spam is een verzamelnaam voor ongewenste berichten en is ook bekend als Unsolicited Commercial E-mail en Unsolicited Bulk E-mail. Onder deze term vallen ongewenste e-mails en reclameboodschappen op websites (onder andere fora). Spam is moeilijk te definiëren. Niet ieder initiatief van een persoon of organisatie om contact te leggen is spam. Spam onderscheidt zich van andere vormen van commerciële communicatie, omdat een bericht wordt gestuurd aan een groep die veel groter is dan de potentiële doelgroep. Omdat deze afbakening te maken heeft met de proporties, zou je verwachten dat het moeilijk is om te bepalen of een bericht spam is. Vanwege de enorme schaal waarop spammers opereren is het in de meeste gevallen echter zeer duidelijk.

Kenmerken van spamberichten:

• Berichten worden in grote hoeveelheden verstuurd, naar duizenden mensen tegelijkertijd.
• Het spammen heeft een commercieel doel. Meestal bevatten de berichten daarom een verwijzing naar een product of website.
• De berichten worden verstuurd of geplaatst zonder toestemming of medeweten van de website, of de ontvanger.

De economische bestaansreden van spam is terug te vinden in de zeer lage kosten voor het versturen van e-mail of het plaatsen van een ongewenste reactie op een website. Een spammer kan rendabel miljoenen spamberichten versturen om slechts één product te verkopen. Het kost ongeveer 150 euro om 20 miljoen spamberichten te verzenden, dat zijn meer dan 100 000 spamberichten per euro.^[1] Er is wereldwijd een levendige handel in bestanden met vele miljoenen e-mailadressen.

De kosten worden evenwel verplaatst naar de ontvangers: tegenover een kleine groep geïnteresseerden staan zeer veel mensen die tijd verliezen met het verwijderen van berichten uit hun mailbox.

(Bron: Wikipedia)

• Als het Nederlandse spam is, meld het dan bij de desbetreffende internetprovider.
• Als u in nieuwsgroepen, webfora en gastenboeken post, is het verstandig om uw e-mail adres onbruikbaar te maken voor machines (u kunt uw adres ‘mungen’, zoals dat in internet-jargon heet). Van <adres@provider.com> maakt u dan bijvoorbeeld <adres at provider com> of <adres#provider com>.
• Als u spam krijgt met een optie om te unsubscriben, adviseren wij dringend om dat niet te doen. Veel spammers schrijven u namelijk toch niet uit, ondanks hun belofte. U bevestigt met uw verzoek alleen dat post verstuurd naar het bewuste e-mail daadwerkelijk wordt gelezen, waarmee dat adres voor spammers des te interessanter wordt, en u meer spam op dat adres zult ontvangen.
• Als u spam tegenkomt die via een reguliere Nederlandse provider is verstuurd, kunt u bij die provider klagen. Afhankelijk van het beleid van die provider resulteert dat al dan niet in repercussies.
• Er zijn verschillende programma’s in omloop die binnenkomende spam tegenhouden. Ze werken geen van allen perfect, maar ze helpen om de toevloed van spam in te tomen. Wij bij Web://Xtra hebben tevens een Anti-Spam dienst, hier leest u daar meer over.
• Gebruik zulke programma’s niet om de spam te bouncen. Zulke bounces komen vaak niet aan (spammers gebruiken regelmatig fake adressen als afzender) en zorgen alleen maar voor meer verkeer.
• Gebruik geen html-viewer voor mail. Spammers hebben een slim mechanisme bedacht om te bepalen of u hun mail inderdaad hebt gezien, zodat ze weten dat ze een werkend adres te pakken hebben. Ze stoppen daartoe in html een verwijzing naar een on-line plaatje in hun mail. Zodra u zo’n mail opent en laat weergeven (in plaats van hem als platte tekst te bekijken), wordt dat plaatje van de webserver van de spammer opgehaald en de spammer weet dan dat uw e-mail adres werkt. Het is (onder meer) om die reden een slecht idee om uw mailprogramma zo in te stellen dat hij opgemaakte e-mail toont.
• Behalve de preview-functie van uw e-mailprogramma uit te schakelen doet u er ook goed aan om op geen van de links in de spam te klikken of deze in uw browser over te nemen. De reden is dat sommige van deze links ook weer speciale codes zijn ingebouwd zodat de spammer kan nagaan welke ontvanger heeft gereageerd.

• Allereerst, klachten over spam die via hen is verstuurd, serieus nemen. Gelukkig doen veel providers dat ook. De providers die dat niet doen, eindigen na verloop van tijd uiteindelijk op blacklists, wat hun reguliere klanten benadeelt. Een voorwaarde om klachten over spam serieus te nemen is dat providers de wet handhaven en spammende klanten aanpakken.
• Gratis providers hebben meer last van spammers dan providers waar je voor een abonnement betaalt. Een spammer behandelt zo’n gratis account als een wegwerpaccount: aanmaken, misbruiken en weggooien. Daar valt niet veel tegen te doen, behalve door met nummerherkenning te werken. Op die manier kan de spammer worden geïdentificeerd en kan de verbinding geweigerd worden.
• Er zijn tegenwoordig “mail server tools” in omloop die reageren als er vanaf één adres heel veel mail wordt gestuurd. Ze vertragen dan de versturing gaandeweg, zodat systeembeheerders tijd hebben om de stroom te stoppen (en de inbelverbinding voor de spammers navenant duurder wordt).

Artikel 11.7 Telecommunicatiewet, door juristen aangeduid als het spamverbod, schrijft voor dat bedrijven slechts reclame mogen sturen als de klant hier zelf om heeft gevraagd (opt-in). Het mag niet zo zijn dat alleen middels een actie van de klant (bijvoorbeeld door het wegklikken van een al aangevinkt vierkantje) er geen reclame wordt toegestuurd. De klant moet via een actieve handeling (bijvoorbeeld het aanklikken van een nog niet aangevinkt vierkantje) zelf om het toezenden van de reclame vragen. Bestaande klanten die informatie ontvangen moeten kosteloos kunnen aangeven dat ze dit niet meer willen (opt-out). Ook moet de afzender duidelijk aangeven dat het bericht van hem komt. OPTA is bevoegd boetes op te leggen met een maximum van € 450 000.

Op 28 december 2004 legde de OPTA in Nederland de eerste boetes op aan de verzenders van spam, waaronder de hoogste 42 500 euro bedroeg aan iemand die vier verzendingen had uitgevoerd. Hij had onder andere spam verstuurd waarin werd opgeroepen medicijnen te kopen. Verder was het boek Mein Kampf aangeprezen met gebruik van de naam van spambestrijder Rejo Zenger.

Een ander bedrijf kreeg een boete van 25.000 euro opgelegd voor het verzenden van mail uit naam van ‘Tekstbureau voor Marketingteksten’.

De Stichting Yellow Monday, die gebruikmaakte van de naam ‘Purple Friday’ kreeg een boete van 20.000 euro voor het versturen van spam per sms, waardoor de ontvanger zonder toestemming gegeven te hebben 1,10 euro per bericht moest betalen.

(Bron: Wikipedia)

De Nederlandse wetgeving wat betreft spam vindt u hier:
http://wetten.overheid.nl/jci1.3:c:BWBR0009950&hoofdstuk=11&paragraaf=11.1&artikel=11.7&z=2017-07-01&g=2017-07-01